ME/CVS, De Psychotherapeut En De (on)macht Van Het Evidencebeest

Frank Twisk,Rob Arnoldus,Michael Maes
DOI: https://doi.org/10.1007/s12485-011-0042-1
2011-01-01
Tijdschrift voor Psychotherapie
Abstract:Cognitieve gedragstherapie (CGT) / progressieve inspanningstherapie (GET) is volgens opiniemakers de enige bewezen effectieve behandeling voor myalgische encephalomyelitis (ME) / chronischevermoeidheidssyndroom (CVS). Onderzoek toont echter aan dat de psychosociale verklaringsmodellen van Vercoulen en anderen, de rechtvaardiging voor CGT/GET, niet houdbaar zijn. CGT/GET is niet alleen ineffectief, maar zelfs potentieel schadelijk voor een grote groep ME/CVS-patiënten. Karakteristieke symptomen, zoals pijn, vermoeidheid en cognitieve klachten, maar bovenal verergering van klachten na een minimale inspanning ( post-exertional malaise ) kunnen op plausibele wijze medisch verklaard worden uit intracellulaire inflammatie, oxidatieve / nitrosatieve stress en gevolgschade daarvan, metabole dysfunctie, gastro-intestinale abnormaliteiten enzovoort. De dominantie van het psychosociale verklaringsmodel heeft grote gevolgen voor patiënten: medisch, juridisch, psychisch en sociaal. Psychotherapeuten en psychologen zouden vraagtekens moeten zetten bij een rol als behandelaar van ME/CVS. Doen zij dat niet, dan zullen ME/CVS-patiënten geneigd zijn om psychologische begeleiding te mijden terwijl die wel helpend kan zijn bij het omgaan met de ziekte.
What problem does this paper attempt to address?